Column

Aanbid de vrouw

Je zou denken dat we andere dingen aan ons hoofd hebben, maar de nieuwe LINDA. zorgde voor een klein relletje vorige week. Linda de Mol stond op de cover met haar blote buik, de buik van een vrouw van 55 jaar, 78,3 kilo en twee zwangerschappen. Haar doel: vrouwen aanmoedigen deze zomer gewoon in badkleding op de foto te gaan, vetrollen en al. Een lovenswaardige actie, want stevige vrouwen als Linda en ik zagen tot voor kort maar weinig covermodellen die op ons leken.
De heersende norm – dun, lang en strak – heeft niet alleen ons vrouwen gehersenspoeld, maar ook onze potentiële partners. Een vriendje bekritiseerde mijn gezonde lijf (destijds 31 jaar, 71 kilo, één zwangerschap) door af en toe met zijn vinger denkbeeldige lijnen op mijn heupen en buik te tekenen. Daar mocht nog wel wat vet af, dan zou ik perfect zijn.
Geen klein bier, zo’n gebaar. Het gaat onder je huid zitten, maakt dat je je bij elke aanraking je buik intrekt. Als ik hem erop aansprak, zei hij dat ik niet zo gevoelig moest reageren, dat mijn onzekerheid niet sexy was. Te dik of te onzeker – het was ook nooit goed.
Het zijn de twee uitersten waar veel vrouwen dagelijks tussen laveren. Ik schrijf hier vrouwen, omdat de dieetindustrie van oudsher op ons gericht is. Advertenties, als een duveltje op je schouder, manen je begerenswaardig te zijn in ogen van een man.

Voor de Tweede Wereldoorlog was dat vol en wulps, erna steeds dunner en strakker. Het duveltje heeft succes: in 2018 zette de dieetindustrie wereldwijd 190 miljard dollar om.
Ondertussen predikt de body positive movement – het engeltje op de andere schouder – onvoorwaardelijke aanvaarding van het eigen lijf. Of je nu dik bent of dun, met of zonder vlekken, sproeten, of putjes: werkelijke acceptatie moet niet afhangen van andermans oordeel.
Hoe mooi die woorden ook zijn, en hoe dapper Linda ook was door met haar buik bloot te gaan, die acceptatie helemaal uit jezelf halen is nogal een opgave. Zelfverzekerd zijn gaat een stuk makkelijker in een wereld die je niet voorschrijft dat je eerst moet verhongeren voor je een lijf hebt dat waardig is in bikini op het strand te vertonen.
De omgeving is van belang, en daarom kijk ik ook naar u, partners. Neem afscheid van externe ideaalbeelden, en kijk eens naar het levende lijf bij u op de bank. Bekritiseer haar niet om wie ze niet is, maar aanbid haar om wie ze is geworden. Koester de bolling waar ooit een kind heeft gezeten. Kijk verlekkerd naar die inmiddels wat dikkere billen. Moedig haar aan een dessert te nemen.
En zet haar vaker op de foto deze zomer, vetrollen en al.

Hilde Sennema is freelance schrijver en bedrijfshistoricus, verbonden aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Reageer viacolumnist@fd.nl.